تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر رضایت جنسی و زناشویی در زوج های جوان

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی و رضایت جنسی زوج های جوان اجرا شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پژوهش دو گروهی (آزمایش و گواه) با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعۀ آماری پژوهش همۀ زوج های مراجعه کننده به یک مرکز مشاوره در مشهد بودند که از میان آنان نمونه ای شامل 36 زوج (72 نفر) به صورت در دسترس انتخاب شدند. 36 زوج بر اساس چهار ملاک سابقۀازدواج،سطح تحصیلات، سن، و نمره سلامت روانشناختی انتخاب شدند . سپس، زوج ها به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (18 زوج) و گواه (18 زوج) قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامۀ رضایت زناشویی انریچ (اولسون و همکاران، 1987) و پرسشنامۀ رضایت جنسی (برگ ـ کراس، 1997) بود. در مرحلۀ پیش آزمون، همۀ زوج ها این 2 مقیاس را تکمیل کردند. سپس، گروه آزمایش در 10 جلسۀ 3 ساعته، برنامۀ آموزش مهارت های زندگی و مهارت های جنسی شرکت کردند، در حالی که گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکرد. در مرحلۀ پس آزمون، دوباره هر دو گروه به این دو مقیاس پاسخ دادند. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس ( ancova ) تحلیل شد. مقایسۀ نمرات پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که آموزش مهارت ها بر رضایت جنسی و رضایت زناشویی مؤثر است و نمرات گروه آزمایش پس از دریافت آموزش مهارت ها، در مقایسه با نمراتشان در مرحلۀ پیش آزمون و در مقایسه با گروه گواه، افزایش معناداری داشته است ( 01/0 > p ).